نازنینم هنگامی که به ماهیت و محتواء آثار دهه بیست و سی شوروی نگاه می کنم و فرمی که اثر آفرینان آن روزگار ارائه می دهند از روچنکو تا لیزیتسکی از برادران استنبرگ تا سیمیونف و مالویچ بسیار شرمنده و سر افکنده می شوم از نوعِ بیانمندیِ فرمی و محتوائی خودم و گرفیستِ کتابِ آخرم که در مقابلِ آن شاهکار هاء بی نظیر ما خط و خشی کودکانه و ابتدائی بیش نیستیم، بگذار بسیار رک عرض کنم؛ بهزادی ما ریدیم