از چه رو می شکنی ساقهِ زنبق را باد، باد را می گویم، بادِ ویرانگرِ پائیزی را، زنبقِ تردِ بیابانی، عاقبت بر تو و بیدادِ تو خواهد شورید

.
قلبِ بزرگِ ما
پرندهِ خیسیست
بنشسته بر درختِ کنارِ خیابان

Tags:

Comments are closed