Skip to content

Ebrahim Pourbagher ; The impotent raven who dreamed to be the unique bird of the city

Posted on 01/02/2025 by ozer

لوسی عزیزم، چوپان ها هم برای نواختنِ آن شیء نیازمندِ الههِءی هستند و من برای سرودن

Post navigation

Previous PostPrevious متروءِ من، همان که سوارِ قطارش می شوم، ساعت ندارد، متروئی که در بی ساعتیءَش هیچ مقصدی نهفته نیست – در را ببند آنقدر زندگی کن تا بمیری – ابراهیم پورباقر

Next PostNext مسیرِ رسیدن به خواسته، تنها بر مسیری منطبق است که خواسته از آن عبور می کند، خواسته در هر فرمی؛ اراده، آرزو، امید از مجاریِ شناختِ امری می گذرد و امر نهایتِ فهم است در ناوجودی، بی شئءی، خواسته آنجاست جائی که تو به عنوانِ منِ آگاه بر آن و در آن و از آنی؛ یک در خود تنیدگیِ ذهنی امری که ما برای باز تعریفش، زمان و فاصله را اختراع کرده ایم، زمان یک توهمِ امریست پس وجود ندارد – توجه؛ ما اینجا فقط ضمیر است، تجمیعی از تمامِ تو هائی که من در منِ من باز تولید کرده است

© 2010 – 2025 ozer.ir. All rights reserved.

Proudly powered by WordPress