.
هر کسی به هر نحوی به جایی و کسی غیر از ایران و غیر ایرانی برای تغییر در داخلِ ایران امید داشته باشد یک مزدورِ بی جربزهِ ناچیزِ حقیر است
پس از این تاریخ به بعد نه خواهم خواست این خاک ر ترک کنم نه خواهم توانست
بگذار بلولم میانِ این گیج هاء متوهم، بمیرم، بپوسم و خاک
ما ، نزدِ من ضمیریست در محدودهِ این جغرافیا که نامش ایران است
پایانِ عرایض
.
ابراهیم پورباقر
مهر ماه ۴۰۲
CATEGORIES:
Tags:
Comments are closed