در مملکتی که در بزرگ ترین فرهنگ لغت آن معانی واژه ها غلط درج شده باشد در کتب درسی اش هم اشتباهات دستوری، صرفی و نوشتاری به وفور دیده خواهد شد

.
غلط مصطلح ادبی از زمان هاء بسیار دور و توسط افرادی که در حد بت مورد ستایش تذکره نویسان بوده اند رواج داشته است، به عنوان مثال مصرع آخر شعر کمال هم نشین که در آن سعدی صحت دستور در ادبیات ر فدای عرضه تز فلسفی، نظم و عروض کرده است، آن جایی که می گوید؛ و گر نه من همان خاکم که هستم، و در این مصرع هستم فعل درستی به نظر نمی رسد
هم چنین می بینیم که در بزرگ ترین فرهنگ لغت این سرزمین؛ سخن، نگارنده در ایرادی به ظاهر چاپی در تعریف حال کامل یا ماضی نقلی دچار خطا شده است
و در نهایت در کتاب فارسی دوم دبستان می خوانیم، امروز زیباتر شده بود
که بر اساس زمان روایت خاطره هم وجود قید امروز، شده بود به لحاظ دستوری فعل درستی به نظر نمی رسد