ozer

.
Come back and boil gray snow!
Here has lost some things: You and the ghost of a champion, come back and boil!
.
Ebrahim Pourbagher
The Impotent Raven

.
خشونت پرهیزی و هِموفوبیا تابعِ جغرافیا و وراثت است
پیکانی دو سر در حجم شبیه توپ رگبی که در میانه آن، مکانی حوالی هند و فرهنگِ سبک مغزِ نمایش طلبش بروزشِ این صفات اوج می یابد
اینست که می شود به عنوان یک قساوت گر، زرد پوست ها و سامی تباران ر هم ترازِ هم در بازتابشِ حد اکثریِ این دو صفت دوست تر داشت

.
با تذکر این نکته که فرانسوی ها در تلفظ “ر”ندارند و اگر دارند کمتر به زبان می آورند، رِ آنها بیشتر از آن که “ر”باشد، “ق” است و گاها ق ای که “خ” است
لذا بایست در داوری طرفِ مخاطبِ پارازیت شدهِ شما ر گرفت که “رُبِل” شما برای او یک آبشتکل به گوش می آید
و با یاد آوریِ  این نکته که شکسپیر در ترکیبی وصفی از این واژه برای فاحشگان سود برد در مکبث
اما
عطف به آنچه درباره رفراندوم و مغلطه اکثریتِ متبوعه عرض نمودم
جانم مهربانم کتاب خوانم آگاهم
دموکراسی هم در تعریف کهنِ باستانیش هم مدرنش یک واژه نااصیلِ چند مفهومیست که تنها به هذیانِ گمراه کنندهِ موبوکرات راهبری دارد
در اکثرِ جوامع همین واژه بود که بساطِ غوغاسالاری ر آن چنان که لیوتار در وضعیت پست مدرن می گوید، برپا داشت
و باز معتقدم نه تنها من در انقلابی کلسیک یا مدرن بلکه در یک شبهِ ریفرمِ سانتیمانتالِ اولترا پست مدرن به سر می برم که تنها نتیجهِ محسوسِ آن، از هم گسیختگیِ چند وجهیِ غیر متقارن اجتماعی و فرهنگی خواهد بود
که آغداشلو آیدین درست می گفت که ملتی که بخواهد پانصد پله مدرنیزاسیون پلورال ر در پنجاه سال طی کند، در پله آخر بیش از آنکه موجودی کروات زده و عطر آگین به نظر رسد، موجودی شلخته و معرقِ متعفن به چشم و لمس و بینی خواهد آمد
.
ابراهیم پوباقر
نوامبر ۲۰۲۲
مازندران

.
آزادی توهمِ توده ها
آزادی هذیانِ پرولتاریا
این بار من گول نمی خورم
این بار من گول نمی خورم
من من من
نان می خواهم کار
من من من
شادی می خواهم این بار
من من من
گیرم که روسری ها ر برداشتی
با مغز هاء کپک زده در پستوءِ خانه ها چه می کنی؟
دو آستری ها دست در جیبِ سرویس هاءِ گلوبال
جانِ من بمال
جانِ من بمال
جانِ من بمال
خایه هاءِ آن کسی که من نمی دانم کیست؟
برنامهِ جدیدش برای این جغرافیا چیست؟
آزادی توهمِ توده ها
آزادی هذیانِ پرولتاریا
.
ابراهیم پورباقر
نوامبر ۲۰۲۲

.
از ریفرمِ سانتیمانتالِ شما بیزارم
از هر گونه انقلابی که مجبور باشم در فردایش دوباره قیافه افرادی ر تحمل کنم که طی این سال ها تحمل کردم
از بازیگرانِ دو آستریِ وسط باز
از لابی گرانِ مزدورِ خود فروختهِ لومپن که اتفاقا دکتراء فلسفه دارند، جامعه شناسان
از امریکا نشینانِ مذهب زده
از ملکه باورانِ چپِ اخلاق مدار
از جنده هاء توجه
از گلابی هاء گندیده که نمی توانم حذفشان کنم از سبدِ زیستنم
من از شما متنفرم
از شمائی که رداءِ مندرس و منفعلِ گاندی از پهنا در مقعدتان است
از خشونت پرهیزان
از تمامیِ کسانی که هم می بخشند هم فراموش می کنند
این انقلاب من و آنهایی که شبیهِ من هستند، نیست
این ریفرمِ سانتیمانتالِ شما ترسوهاست
.
ابراهیم پورباقر
نوامبر دو هزار و بیست و دو

.
He is Ebrahim Pourbagher
Graduated cinema from the University of Sooreh Tehran
He is Anti-generalized literature expert and his manifesto is Self Destruction of word…

.
ما نمی توانیم آنچه می شنویم یا می بینیم ر بشنوانیم یا ببینانیم
!
.
We can not make whatever we hear or see to be heard or seen!
.
Transparent Plastic The Mad Postman’s Gratuity
Self-Termination of Art
Self Destruction of Words
Practical , Functional and Anti-Generalisational Literature
Ebrahim Pourbagher
The impotent raven who dreamed to be the unique bird of the city

.
رفراندوم در اثر انتخاب بر مبناء رای مستقیم همیشه و در همه حال در جوامع نا آگاه نتایجی فاجعه بار و ویرانگر خواهد داشت
زیرا که افراد به صورت مستقیم بر مبناء سیستمی که قانون ر به نفع اکثریت انحنا می بخشد، انتخاب می کنند که چه چیز خوب است و به همین دلیل دموکراسی در چنین جوامعی بیشتر شبیه موبوکراسی، همان غوغا سالاریِ هوچی گرانِ لومپنِ نا آگاه است
لذا شایسته است جمهورِ مردم پیش از هر رفراندومی در تضاربِ آراءِ حزبی، تشکل هاء سیاسی ر شکل دهند تا با انتخابِ نمایندگانشان بر مبناء هم گراییِ پلورال همان متکثر به صورتِ غیر مستقیم در مجالسِ سنا، نه عوام، فرمِ نظامِ حاکمه ر مشخص کنند که آن نیز با تخصیصِ تعدادِ نماینده بر مبناءِ سوادِ عمومیِ هر منطقه یا ایالت با در نظر گرفتنِ توسعه یافتگی و جمعیتِ شهری صورت می پذیرد
.
ابراهیم پورباقر
نوامبر دو هزار و بیست و دو
مازندران

.
کاش آقا محمد خان می بود تا شمشیر این شیر خشمگین ر از پهنا بکند در حلقومتان
و رضا شاه چکمه هایش با شلاق و دگنه
سرزمینی که پدر ندارد یتیم است مردمش
کاش آقا محمد خان می بود با صورتی بی موی و خایه هائی نداشته که صلابت عدمش از حماقت غارنشینی شما بسی سترگ تر است
کاش آقا محمد خان می بود برای در آوردن چشم ها
آوردن دوباره شیراز به تهران و تبریز و زاهدان و خراسان و کردستان و کرمان هم مازندران و گیلان
.
۲۰۲۲۱۰۱۵۰۸۵۰