ozer – Page 12 – ozer.ir The Impotent Raven Who Dreamed To Be The Unique Bird Of The City

آرت ر بایست خورد، آرتی که خوردنی نباشه قطعا پوشیدنیست یا دیدنی و شنیدنی شاید لمس کردنی یا بوئیدنی، البته اگر آرت به عنوان یک واژهِ ناسره و غیرِ اصیل وجود داشته باشه – شنیتسل با پنیر اضافه اثری بی نظیر از ابراهیم پورباقر

ozer - 7 February 2025 - 12:55 pm

چنانچه روزی بشوم رئیس خانه موسیقی ایران با مسئولیت نامحدود، دستور خواهم داد تمامی آثار موسیقائی کودکان و نوجوانانِ کانون پرورش فکری ایران که در تنالیته مینور ساخته شده است ر جمع آوری و نابود گردانند – پارتیتور پیوست همون آهنگ معروف کودکانه از ساخته هاء این کمترینه در ماژورِ دو که پگاه آهنگرانی در یکی از فیلم هاش اون رو با دهن اجرا می کنه و نمی دونم چرا این موزیک رو اینتروی برنامه کودک معرفی می کنه

ozer - 7 February 2025 - 11:17 am

اکثر کسانی که درباره مورالیتی، ایکوآلیتی، جنتلیتی، سیمپثی و پرستیژ در قامت و عنوانِ مدیر یا کار آفرین حرف می زنند؛ علی الخصوص اگر ماده و هتروسکشوال باشند، روسپی هاءِ فاحشه ای هستند که به وسیلهِ چنین بیان مندیِ اخلاق مدارانهِ پیمبر گونه ای به دنبالِ ماله کشی روی گذشتهِ حقیرانهِ خود و فراموش کردنِ آنچه که بودند هستند و با بازخریدِ گناهانِ خود در یک اینترپشیکِ خود گولاننده می خواهند با ساختنِ یک ماسکِ جدید، دیگران را هم بگولانند. غافل از اینکه بوی تعفنِ این دروغ گوهاء کثیفِ کثافت، این گدا هاءِ موذی که به هیچ وجه تغییری در درون مایه شان اتفاق نافتاده از زیرِ هزاران ماسک قابلِ بوئیدن و استنشاق است

ozer - 6 February 2025 - 10:22 pm

با سرش راه می رفت، دقیقا روی جفت چشم هاش، استنشاق اکنون وظیفه ای بود محول شده به دیگر عضو هاش؛ کودکی که قرار بود نوبل بگیرد در ادبیات

ozer - 4 February 2025 - 10:18 pm

The Nature of Men – Miss Tonal – Ebrahim Pourbagher ترانه جنس مرد در فرم میس تونال از ابراهیم پورباقر

ozer - 4 February 2025 - 8:15 pm

می دانم که در مازندران کسی به گردِ پایت نمی رسید، جمشید شجاعیان یک پیانیستِ موزیک دانِ موسیقی شناسِ بی رقیب و متفاوتِ کلارستاقی که در امرِ آموزش و فرایند اجتماعی شدنِ موزیک در غرب مازندران به گردنِ خیلی ها حق دارد، یادش گرامی باد

ozer - 4 February 2025 - 3:12 pm

ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی دل بی تو به جان آمد وقت است که باز آئی

ozer - 3 February 2025 - 3:32 pm

مسیرِ رسیدن به خواسته، تنها بر مسیری منطبق است که خواسته از آن عبور می کند، خواسته در هر فرمی؛ اراده، آرزو، امید از مجاریِ شناختِ امری می گذرد و امر نهایتِ فهم است در ناوجودی، بی شئءی، خواسته آنجاست جائی که تو به عنوانِ منِ آگاه بر آن و در آن و از آنی؛ یک در خود تنیدگیِ ذهنی امری که ما برای باز تعریفش، زمان و فاصله را اختراع کرده ایم، زمان یک توهمِ امریست پس وجود ندارد – توجه؛ ما اینجا فقط ضمیر است، تجمیعی از تمامِ تو هائی که من در منِ من باز تولید کرده است

ozer - 1 February 2025 - 11:14 pm

لوسی عزیزم، چوپان ها هم برای نواختنِ آن شیء نیازمندِ الههِءی هستند و من برای سرودن

ozer - 1 February 2025 - 11:06 pm

متروءِ من، همان که سوارِ قطارش می شوم، ساعت ندارد، متروئی که در بی ساعتیءَش هیچ مقصدی نهفته نیست – در را ببند آنقدر زندگی کن تا بمیری – ابراهیم پورباقر

ozer - 31 January 2025 - 4:20 pm

1 … 10 11 12 13 14 … 58